ชาวจีนโพ้นทะเลที่เข้ามาอาศัยในประเทศไทย ส่วนใหญ่จะเข้ามาปักหลักถิ่นฐานกันที่ภูเก็ต เทศกาลบุญนี้จึงเริ่มต้นครั้งแรกเมื่อ 200 ปีก่อนที่มีชาวจีนโล้สำเภาเข้ามา ในปี พ.ศ.2368

โดยถือกำเนิดขึ้นที่บริเวณพื้นที่ชุมชนกะทู้ (ในทู) เพราะเป็นยุครุ่งเรืองของอุตสาหกรรมแร่ดีบุก จึงทำให้มีผู้คนหลั่งไหลมาจากทั่วสารทิศเพื่อทำมาหากิน

ด้วยภูมิประเทศของย่านกะทู้เป็นป่าทึบ ชุกชุมไปด้วยยุงและไข้ป่ามาลาเรีย ทำให้ในตอนนั้นผู้คนในชุมชนต่างพากันล้มป่วย รวมถึงคณะงิ้วปั่วฮี่ที่มาจากมณฑลฮกเกี้ยนในเมืองจีนเพื่อทำการแสดงสันทนาการให้กับแรงงานเหมืองด้วย

แต่คณะงิ้วลองมาคิดทบทวนดูว่าทำไมผู้คนต่างพากันล้มป่วย จึงรู้ว่าคณะตัวเองไม่ได้ประกอบ “พิธีเจี๊ยะฉ่าย” หรือแปลตรงตัวว่า “พิธีกินผัก” อย่างที่เคยทำมาเป็นประจำ จึงได้เริ่มประกอบพิธีกินผักหลังจากนั้น โดยทำตามเหมือนที่เคยได้ปฏิบัติกันมาเมื่อครั้งที่ยังอยู่ที่จีน คือจะทำการบวงสรวงเทพเจ้าหยกอ่องส่องเต่ (เง็กเซียนฮ่องเต้) กิ๊วอ่องต่ายเต่ (ราชาธิราชทั้ง 9 องค์) รวมถึงเหล่าเอี๋ย (เทพแห่งคณะงิ้ว) เพื่อขอขมา ชำระร่างกาย และสะเดาะเคราะห์เพื่อให้พ้นโรคภัย

ที่น่าทึ่งคือหลังจากทำพิธีนั้นไม่นานโรคภัยไข้เจ็บและโรคระบาดต่างๆ ได้หายไปจนหมดสิ้น ทำให้ผู้คนในจังหวัดภูเก็ตเกิดแรงศรัทธาและเลื่อมใสในตัวองค์เทพ จึงสืบทอดประเพณีที่งดงามต่าง ๆ ไว้จนกลายมาเป็นเทศกาลกินผักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในจังหวัดภูเก็ตและจังหวัดข้างเคียง อีกทั้งเป็นที่มาของชื่อเรียกประเพณีประจำจังหวัดภูเก็ตที่ว่า “ถือศีลกินผัก” นั่นเอง